#BeeldindeKijker - November 2020
Parochiekerk Sint-Trudo
Het is al honderd jaar of zo geleden. Ik ging een passieretabel fotograferen in Bree. Een verguld en gepolychromeerd meesterwerk in de Sint-Trudokerk van Opitter. Uit de eerste helft van de 16de eeuw, maar dat doet er nu even niet toe. Destijds, we schrijven 2002, was fotografie heel anders dan vandaag. Nog niet alles was digitaal, en wat wel digitaal was, stond nog in de kinderschoenen. Een retabel dat in zonnig tegenlicht in een donkere kerk staat, dat was toen geen gemakkelijke klus. Vandaag, in tijden van extreem lichtgevoelige digitale sensoren en ongelimiteerde mogelijkheden in Photoshop, lig ik daar niet zo wakker van. Maar toen, bijna 20 jaar geleden, had ik noodgedwongen twee enorme flitslampen en bijhorende generatoren van 3000 Watt bij, om dat tegenlicht te lijf te gaan. De infrastructuur in de kerk van Opitter was wat verouderd, herinner ik mij goed. Elektriciteit was er schaars, de sfeerverlichting stak je aan met een bakelieten draaiknop. Gelukkig vond ik ergens een stopcontact. Een vermoeid uitziend, zwart doosje dat met koperkleurige schroeven bovenop de muur was gemonteerd, ergens in een hoekje van het koor. 'Oké', dacht ik, 'we kunnen eraan beginnen'. Stroomkabels, verlengdraad, stekkerdoos want ja, er was maar één stopcontact. Ik zette de generatoren op volle kracht; eikenhout vreet licht, moet u weten. Een biep, een tuut, en het goddelijke licht scheen uit de softboxen. Perfect. Het steeds hardnekkiger wordende gezoem in de achtergrond had ik niet eens opgemerkt. Eerst wat overzichtsfoto’s en dan een hoop details. Er waren er ook zoveel. Isaak, Samson, Jonas, Kaïn en Abel, ... allemaal figuren uit de tijd waaruit ook de zekeringkast van de Sint-Trudokerk stamde. Het werk ging vooruit, maar die stekkerdoos voelde wel erg warm aan. En het gezoem was stilaan storend te noemen. Vanwaar kwam dat eigenlijk? Ik volgde het steeds meer rechtopstaande haar op mijn armen, en kwam terecht in de sacristie, die gelukkig niet op slot was. Daar trof ik een handvol stokoude plongs, het geelwitte, gecraqueleerde porselein kreunend onder de spanning. Ze werden nog bediend met een drukknop en ze stonden klaar om mij naar de ogen te schieten. Geen maat voor mijn flitsgeneratoren, dat was wel duidelijk. Ik was in fout, dat was ook duidelijk. Hoog tijd dus om de stekker uit te trekken. Godzijdank waren op dat ogenblik alle foto’s al gemaakt. Je kan ze allemaal in deze beeldbank terugvinden met de trefwoorden ‘Bree passieretabel’. Ze zijn gepubliceerd in het M&L Cahier 7, ‘De beeldentaal van symbolen’. En de kerk, die staat gelukkig nog steeds intact op het dorpsplein van Opitter. Eind goed, al goed. Kris Vandevorst #BeeldindeKijker - november 2020 --- Het passieretabel in de Sint-Trudokerk Publicatie(s): M&L Cahier 7 De beeldentaal van symbolen, pp. 132-133 Label(s): houtsnijwerk
Meer informatie over de afbeelding
