De huidige vormgeving van de Britse militaire begraafplaatsen met uniforme witte graftekens en piekfijn verzorgde tuinaanleg staat in schril contrast met de vuile oorlog van mijnkraters en bomputten, kapotgeschoten loopgraven en scheefgezakte bunkers,… en geïmproviseerde oorlogsgraven. Vele slagveldbegraafplaatsen uit de Eerste Wereldoorlog – in mindere mate ook begraafplaatsen die ontstonden bij medische hulpposten of veldhospitalen – worden gekenmerkt door onregelmatig aangelegde rijen witte graven, een gevolg van het chaotische oorlogsgebeuren. Bij de perken die na de oorlog werden aangelegd met graven uit kleinere begraafplaatsen, geïsoleerde graven of gewoon stoffelijke resten die nog massaal op het slagveld werden (en nog steeds worden) aangetroffen, zijn de grafstenen dan weer netjes gestructureerd opgesteld, strak in het gelid. De inplanting van de graven vertelt veel, de opschriften op de grafstenen nog meer. Lees de leeftijden die er op vermeld worden. Of zie de talrijke grafstenen met de zinsnede “Known unto God” voor ongelukkigen die niet meer geïdentificeerd konden worden. Vele graven zouden overigens nog tijdens de oorlog getroffen worden door nieuw oorlogsgeweld. ‘Special memorials’ met opschriften als “Believed to be buried in this cemetery”, “Buried near this spot” of “Believed to be” laten weinig aan de verbeelding over. Hier, op Hedge Row Trench Cemetery bij Zillebeke (Ieper) staan er uitsluitend ‘special memorials’: de graven van 96 Britse en 2 Canadese mannen raakten door latere gevechten danig vernield, dat ze niet meer geïdentificeerd konden worden. In deze omgeving, tijdens de oorlog gekend als ‘The Bluff’, werden vele mijnladingen onder de vijandelijke linies tot ontploffing gebracht. Een deel van de ‘special memorials’ werd in een cirkel rond het ‘Cross of Sacrifice’ geplaatst, als symbool voor het troosteloze kraterlandschap waarin zoveel mannen de dood vonden. Hannelore Decoodt #BeeldindeKijker - december 2022
Meer informatie over de afbeelding