Park van Lint

Op een doordeweekse werkdag maak ik, na een plaatsbezoek, op de terugweg kort een tussenstop bij het huidige gemeentepark van Lint. Van dit erfgoed ontbreekt immers nog een beeld in de inventaris. Met mijn hoofd reeds bij de volgende werkopdracht wandel ik naar binnen. “Snel, snel wat foto’s en weer weg“ is het plan. Maar de aanleg van het park met een wandelpad langs een slingerende waterpartij zorgt er voor dat mijn pas als vanzelf vertraagt. En dan komt het bruggetje in zicht. De sierlijke vormgeving van de ranke brugleuning met krullen en tegenkrullen in smeedwerk contrasteert sfeervol met de omgevende beplanting. Een geënsceneerd beeld dat nog versterkt wordt door de keuze voor een gevarieerde beplanting. Rondom de brug staan onder meer een mamoetboom en een eerder zeldzame linde met ingesneden blad, een culitivar uit 1838, aangeplant. Het bruggetje doet stilstaan, maar lokt ook de wandelaar. Wat zou het uitzicht zijn vanaf het dek? Wanneer je het bruggetje oversteekt, wordt duidelijk dat het precies in de zichtas van het kasteel ligt. De vroegere eigenaar, bouwheer van het neoclassicistisch landhuis en park in landschappelijke stijl uit 1923, genoot ongetwijfeld dagelijks van dit zicht vanop het kasteelbordes. Tuinbruggen vervullen een belangrijke rol binnen het ontwerp van parken in landschappelijke stijl. Ze zijn tegelijk uitkijk en blikvanger en doen waterpartijen groter uitschijnen dan ze in werkelijkheid zijn. Tuinbruggen werden uitgevoerd in verschillende vormen en materialen in functie van de scenografie. Voor bruggen op open plekken koos men voor een meer verzorgde vormgeving, bruggen op beschaduwde plaatsen hadden vaak een rustiek karakter. Overigens las ik pas bij thuiskomst dat verderop in het park een tweede, zeldzamere tuinbrug ligt. Deze brug, een imitatieboomstam van gewapend beton, staat lokaal bekend als de ‘Kabouterbrug’. Het park mag zich aan nog een bezoekje verwachten. Marijke Michiels #BeeldindeKijker - april 2024